تله بخار داگلاس انتخاب اندازه تله بخار داگلاس ۳ پارامتر برای در نظر گرفتن اندازه مناسب وجود دارد: ۱. فشار دیفرانسیل ۲. بار میعاناتی که تخلیه شود ۳ ضریب ایمنی ۱ – فشار مختلف فشار دیفرانسیل صرفاً تفاوت بین فشار بالادست و پایین دست تله است. هنگامی که یک تله در جو تخلیه می شود ، فشار پایین دست صفر است (ما همیشه به فشار نسبی و نه مطلق اشاره می کنیم) و فشار دیفرانسیل همان خط است. هنگامی که سیستم بازگشت میعانات وجود دارد ، به دلیل اصطکاک و بلند کردن خط همیشه فشار داخل آن وجود دارد. بهترین راه برای دانستن مقدار فشار پایین دست (که به آن فشار برگشتی نیز گفته می شود) نصب یک فشار فشار درست بعد از تله است. اگر این کار عملی نباشد ، باید مقدار فشار خون را با فرمول افت فشار در مجاری آب محاسبه کرده و تقریباً اضافه کنید. ۰.۱ بار برای هر متر افزایش. ۲ – بار مداوم این دومین پارامتری است که در جداول ظرفیت معرفی می شود. برای تخلیه بخار مقدار آن از بین می رود میعانات با اندازه لوله ، فشار بخار ، راندمان عایق حرارتی ، به دمای معتدل ، به نیروی باد در صورت وجود و دمای خط (شروع سرد یا در حال اجرا) در تمام برنامه های کاربردی دیگر تله ها برای تخلیه دستگاه ها با استفاده از بخار به عنوان یک وسیله گرمایشی استفاده می شوند. در این موارد مقدار میعانات قابل برداشت با مقدار بخار مورد استفاده در برابر خواهد بود ۳ – فاکتور ایمنی به دلایل بسیاری تله بخار قادر به تحمل بارهای میعانات در زمینه ظرفیت نیست. این دلایل عبارتند از: نوع تخلیه (متناوب یا مداوم) چگونگی رسیدن میعانات به تله وجود مقادیر زیادی هوا تأثیر تخلیه تله های دیگر در همان خط بازگشت علاوه بر این ممکن است در محاسبه بار میعانات فرضیات نادرست وجود داشته باشد و لازم است در نظر بگیریم که در شروع سرما مقدار میعانات تخلیه شده بسیار بیشتر از شرایط دویدن است. به طور خلاصه ، اندازه تله با فشار دیفرانسیل و با فشار میعانات ضرب شده با ضریب ایمنی ، وارد جداول ظرفیت می شود. حداقل ضریب ایمنی ۱.۲ / ۱.۵ باید همیشه مورد توجه قرار گیرد. ضریب ایمنی بالاتر ۲/۴ برای برنامه های خاص مورد نیاز است. حذف

تله بخار داگلاس انتخاب اندازه تله بخار داگلاس ۳ پارامتر برای در نظر گرفتن اندازه مناسب وجود دارد: ۱. فشار دیفرانسیل ۲. بار میعاناتی که تخلیه شود ۳ ضریب ایمنی ۱ – فشار مختلف فشار دیفرانسیل صرفاً تفاوت بین فشار بالادست و پایین دست تله است. هنگامی که یک تله در جو تخلیه می شود ، فشار پایین دست صفر است (ما همیشه به فشار نسبی و نه مطلق اشاره می کنیم) و فشار دیفرانسیل همان خط است. هنگامی که سیستم بازگشت میعانات وجود دارد ، به دلیل اصطکاک و بلند کردن خط همیشه فشار داخل آن وجود دارد. بهترین راه برای دانستن مقدار فشار پایین دست (که به آن فشار برگشتی نیز گفته می شود) نصب یک فشار فشار درست بعد از تله است. اگر این کار عملی نباشد ، باید مقدار فشار خون را با فرمول افت فشار در مجاری آب محاسبه کرده و تقریباً اضافه کنید. ۰.۱ بار برای هر متر افزایش. ۲ – بار مداوم این دومین پارامتری است که در جداول ظرفیت معرفی می شود. برای تخلیه بخار مقدار آن از بین می رود میعانات با اندازه لوله ، فشار بخار ، راندمان عایق حرارتی ، به دمای معتدل ، به نیروی باد در صورت وجود و دمای خط (شروع سرد یا در حال اجرا) در تمام برنامه های کاربردی دیگر تله ها برای تخلیه دستگاه ها با استفاده از بخار به عنوان یک وسیله گرمایشی استفاده می شوند. در این موارد مقدار میعانات قابل برداشت با مقدار بخار مورد استفاده در برابر خواهد بود ۳ – فاکتور ایمنی به دلایل بسیاری تله بخار قادر به تحمل بارهای میعانات در زمینه ظرفیت نیست. این دلایل عبارتند از: نوع تخلیه (متناوب یا مداوم) چگونگی رسیدن میعانات به تله وجود مقادیر زیادی هوا تأثیر تخلیه تله های دیگر در همان خط بازگشت علاوه بر این ممکن است در محاسبه بار میعانات فرضیات نادرست وجود داشته باشد و لازم است در نظر بگیریم که در شروع سرما مقدار میعانات تخلیه شده بسیار بیشتر از شرایط دویدن است. به طور خلاصه ، اندازه تله با فشار دیفرانسیل و با فشار میعانات ضرب شده با ضریب ایمنی ، وارد جداول ظرفیت می شود. حداقل ضریب ایمنی ۱.۲ / ۱.۵ باید همیشه مورد توجه قرار گیرد. ضریب ایمنی بالاتر ۲/۴ برای برنامه های خاص مورد نیاز است. حذف