شیرالات دیافراگمی اری ارماتورن

مکانیزم شیر های دیافراگمی

شیر های دیافراگمی از لحاظ مکانیزم و ساختار داخلی به دو دسته کلی تقسیم بندی می شوند، دسته اول شامل رایج ترین و پر کاربرد ترین آن ها یعنی شیرهای غیر تراز یا زینی که به شیر های دیافراگمی سوپاپی (Weir) نیز معروف هستند، می شود، به این صورت که محفظه یا کورس داخلی شیر دارای یک برآمدگی و بلندی نسبی است که با فشاری که از طریق کمپرسور به دیافراگم وارد شده بر روی نوک برآمدگی (نشیمنگاه) نشسته و عبور جریان متوقف شده و عملیات آب بندی کامل خواهد شد. این دسته از شیر های دیافراگمی به دلایلی همچون آب بندی مؤثرتر، کنترل بهتر جریان سیال و عمر طولانی تر دیافراگم در بین مصرف کنندگان محبوب هستند.

دسته دوم به شیر های دیافراگمی تراز یا خط مستقیم تعلق دارد که مکانیزم آن ها به سیال اجازه ورود و خروج بدون هیچگونه مزاحمتی را می دهد.

در شیر های دیافراگمی یک دیافراگم (غشا) قابل انعطاف توسط یک میله (Stud) یکپارچه با دیافراگم به قسمت فشار دهنده (کمپرسور) شیر متصل گردیده است. فشار دهنده (کمپرسور) به وسیله محور (Stem) شیر به بالا و پایین حرکت می کند. هنگامی که فشار دهنده (کمپرسور) به سمت بالا حرکت کند، دیافراگم شیر بالا می رود و اگر حرکت فشار دهنده به سمت پایین باشد، شکل انتهایی شیر را به خود می گیرد و جریان را متوقف می کند.